Mijn gemoedsrust wordt flink op de proef gesteld deze tijd,
het nieuws steeds meer een dagelijkse uitdaging, ik raak mijn optimisme kwijt,
Ik voel zorg en kwaadheid in mij acteren,
maar niet volgens de assen zoals onze leiders die wensen te polariseren.
Ik ben niet boos op de Joden of de Arabieren,
ik ben boos op onze wereldleiders, die nu gezamenlijk de wereld bestieren,
die ons en elkaar met fake nieuws en oneliners bestoken,
waarmee onze onderlinge saamhorigheid wordt afgebroken
De problematiek en complexiteit wordt naar eigen agenda gekeerd,
ongewenste wetenschappelijke waarheden en risico’s gemakshalve gemanipuleerd
Zelfs in de rechtsorde wordt met 2 maten gemeten en alles in 2 kampen verdeeld,
met angst -en krachttermen wordt de toekomst in platheid verbeeld.
En zo loopt de spanning verder op,
dansen we verder op de vulkaan, zonder enig richting en leiderschap op kop.
Als we niet zoveel crisis hadden, was dit een interessant menselijk experiment,
helaas ontwikkeld het zich nu in een ongekende dreiging, nauwelijks erkend.
Het is wachten op de reset, die steeds onvermijdelijker wordt,
en maar hopen dat dan een noodlanding nog bij onze opties hoort
De mensheid heeft wellicht voor hetere vuren gestaan,
en de wereld? Die volgt onverstoorbaar zijn kosmische baan.